Bij het project ‘De Waardevolle School’ (een initiatief van de Dutch Green Building Council) werd een pilot-school integraal op duurzaamheid bekeken en zo mogelijk verbeterd. Integraal, omdat het nu eens niet om òf binnenklimaat, òf energiebesparing, òf educatie gaat, maar om het complete plaatje. De aanpak is gestoeld op 4 poten: Educatie, Gedrag, Gebouw en Beheer.
Op basis van de ‘pilot’ is een Toolkit ontwikkeld waarmee ook andere scholen aangepakt konden worden. Het initiatief daartoe zou komen van de ouders, de ‘ambassadeurs’, want zij zijn voor langere tijd verbonden aan een school en willen de beste en meest gezonde plek voor hun kinderen.
De Vrije School Zaanstreek werd gekozen als pilot-school. H&NK heeft binnen het proces een rapportagegemaakt en inzichten die speelden op het gebied van onderwijs, vertaald naar het gebouw.
Opdrachtgevers hadden de droom om een plek te creëren die zo inspirerend is, dat er creatieve initiatieven en sociale verbintenissen ontstaan. Een transformatorhuisje uit de jaren dertig op het Hembrugterrein was de ideale plek om die droom waar te maken. Over de praktische uitvoering hadden zij nog weinig concrete ideeën. Aan ons de vraag om mee te denken over de potentie van het gebouw, met die droom in gedachten. Budget was er nauwelijks , maar toewijding des te meer.
Het transformatorhuisje was opgedeeld in kleine ruimtes zonder daglicht (zie in dit crowdfunding-filmpje ook hoe het was). Wij zijn begonnen met het binnenhalen van daglicht. Een groot deel van de muren werd weggebroken, er kwam een raam en een grote hoek-schuifpui. Het hoogteverschil binnen hebben we tot voordeel gemaakt: een podium met raptreden rondom als informele zitplaatsen.
Het basis-ontwerp is door de opdrachtgevers samen met een toegewijde groep vrijwilligers opgepakt: 1+1 werd meer dan 2, omdat iedereen ideeën inbracht. En daar was ook ruimte voor.
Als je zo’n historisch gebouw een nieuwe bestemming mag geven, wil je de kwaliteit van het gebouw bewaren. Het ruwe betonnen plafond bleef zichtbaar (Olivier Rijcken schilderde hierop zijn Dolers). Originele deuren werden behouden en er is veel gebruik gemaakt van sloopmateriaal. Zo kregen de radiatoren en de houten vloeren hier een tweede leven.
Het transformatorhuis is geen monument, maar is wel onderdeel van de historie van het Hembrugterrein. Daar hebben we steeds verbinding mee gezocht, in hergebruik van oude elementen en in detaillering.
Herintredende en vrouwen met een migratie-achtergrond worden bij Stichting Boa op weg geholpen. Het kantoor moest daarom professioneel ogen, maar tegelijk laagdrempelig zijn.
Een voorziening voor de opvang van kinderen maakte de aangeboden diensten nog toegankelijker.
Kinderen hebben in de wachtruimte hun eigen speelplek waar de volwassene niet rechtop kan staan. Eenmaal in de opvang kunnen ze zwaaien naar hun moeder in de wachtruimte, al zullen ze daar snel iets beters te doen hebben…..
Drie welzijnsorganisaties verlieten hun respectievelijke vestigingslocaties en vonden gezamenlijk huisvesting in een vrijstaand kantoorpand. Dit was onder andere een wens van de gemeente Velsen, omdat er zo een duidelijke en herkenbaar ‘Welzijnsplein’ zou ontstaan met ruimte voor kruisbestuiving en synergie.
Veiligheid en privacy waren hier sturende voorwaarden die zorgden voor een complexe puzzel ten aanzien van de ruimteverdeling binnen het bestaande pand. Bijkomend lastig ‘puntje’ was dat rechthoekige oppervlak maar aan drie kanten ramen had. Hierdoor bevonden zich in het midden van het pand relatief veel m2’s zonder daglicht. Hier konden alleen ruimtes komen voor kort verblijf: bijvoorbeeld spreekkamers en ondersteunende functies.
Alle drie de organisaties, maar ook hun medewerkers, moesten zich goed kunnen voelen op de nieuwe plek, met de nieuwe samenwerkingsverbanden, maar met hun eigen clientèle.
Meer weten over onze uitdagingen bij een dergelijke opgave?
De Poorterij in Zaltbommel is naast een theater, ook een ontmoetingspunt in de buurt en centrum voor diverse culturele activiteiten. Modernisering en aanpassing aan arbo-eisen was aanleiding tot verbouwing. Daarbij moesten ook nieuwe functies een plaats krijgen: een kantoor, een verkooploket, een grotere bar en vooral een betere stroomlijning van het entreegebied.
Maar….het budget was beperkt, dus we moesten scherpe keuzes maken.
Een slimme herverdeling met hoekverdraaiing creëerde de benodigde ruimte en verbeterde de doorstroming tijdens ‘spitsuren’.
De gedateerde betonstenen van de theaterzaal werden rood geschilderd: de zaal als kloppend hart van het gebouw .
