Opdrachtgevers hadden de droom om een plek te creëren die zo inspirerend is, dat er creatieve initiatieven en sociale verbintenissen ontstaan. Een transformatorhuisje uit de jaren dertig op het Hembrugterrein was de ideale plek om die droom waar te maken. Over de praktische uitvoering hadden zij nog weinig concrete ideeën. Aan ons de vraag om mee te denken over de potentie van het gebouw, met die droom in gedachten. Budget was er nauwelijks , maar toewijding des te meer.
Het transformatorhuisje was opgedeeld in kleine ruimtes zonder daglicht (zie in dit crowdfunding-filmpje ook hoe het was). Wij zijn begonnen met het binnenhalen van daglicht. Een groot deel van de muren werd weggebroken, er kwam een raam en een grote hoek-schuifpui. Het hoogteverschil binnen hebben we tot voordeel gemaakt: een podium met raptreden rondom als informele zitplaatsen. Het basis-ontwerp is door de opdrachtgevers samen met een toegewijde groep vrijwilligers opgepakt: 1+1 werd meer dan 2, omdat iedereen ideeën inbracht. En daar was ook ruimte voor.
Als je zo’n historisch gebouw een nieuwe bestemming mag geven, wil je de kwaliteit van het gebouw bewaren. Het ruwe betonnen plafond bleef zichtbaar (Olivier Rijcken schilderde hierop zijn Dolers). Originele deuren werden behouden en er is veel gebruik gemaakt van sloopmateriaal. Zo kregen de radiatoren en de houten vloeren hier een tweede leven.
Het transformatorhuis is geen monument, maar is wel onderdeel van de historie van het Hembrugterrein. Daar hebben we steeds verbinding mee gezocht, in hergebruik van oude elementen en in detaillering.
Wij zijn er heel trots op dat Bind is genomineerd voor de Babel Architectuurprijs 2018.
Meer weten over onze werkwijze?